Aile bir çocuğun ya şansıdır ya da şansızlığıdır. Herkes dünyaya gelirken ailesini seçmek ister imkanlar elde olsaydı.
Film başrollerinde Rose Byrne var ve film boyunca bu kadına bir türlü ısınamadım nedensizce. Film konusu ise oldukça hoştu bence özellikle ailesiz olan çocuklarında var olduğuna dikkat çekmek için çok güzel bir yapım olmuştu. Konuya gelirsek Amerika'da yaşayan ve çocuğu olmayan bir çift ailelerinin dalga geçmesi üzerine koruyucu aile olmaya karar verirler. En başta kocası Pete bunu istemese de Ellie(Rose Byrne) bu duruma oldukça istekli ve meraklıdır. Pete'yi ikna ettikten sonra da koruyucu aile kurumuna başvururlar ve uzun süreli bir eğitim haftası geçirirler kurumun ilk şartı budur çünkü. Kuruma Ellie ve Pete ile beraber koruyucu aile olmak için başvuran farklı çiftler ve hatta tek başına koruyucu aile olmak isteyen kadın ve erkekte vardır. Uzun eğitim programı sonunda tüm kurs ve sınavlar başarılı geçince kurumda kalan çocuklarla tanışma günü düzenlenir bu bir nevi hangi çocukla elektrik uyumu sağlanacağının test aşamasıdır. Bu tanışmada yaşları 12 ve üstü olan ergen çocuklarla kimse ilgilenmez herkes daha küçük yaştaki çocuk grubuna yönlenir. Ellie ve Pete'de bunu yapar ve en sonunda onların ilgisini Lizzy verdiği cevaplarla ve asi tavırlarıyla çeker. Daha sonrasında Lizzy'nin kardeşlerinden habersiz şekilde onu evlat edinmeye karar verirler ve kurum Lizzy'nin iki kardeşi daha olduğunu ve onları ayırmamak daha doğru bir tercih olacağını belirtir. Ellie ve Pete bu duruma hiç hazır olmadıkları için düşünmeye çekilirler ve kararları ise filmin asıl başladığı yer olur.
Film genel olarak Lizzy'nin bu koruyucu aileye karşı tutunduğu tavır ile ilerliyor. Film ortalarında ise bize şu mesaj veriliyor koruyucu aile mi yoksa biyolojik aile mi ? Bunu bende çok düşündüm ama benim tercihim koruyucu ailem olurdu. Ne kadar biyolojik annem olsa da ben düştüğümde elimden tutup kaldıran dizlerimin yarasını silen koruyucu annem olacak sonuçta. Siz bu durum hakkında ne düşünüyorsunuz yorumlarda buluşalım :)
Son olarak asla atlamak istemediğim ve bahsetmek istediğim bir konu ise çocuk oyuncu Julianna Gamız'ın mükemmeliğiydi. Film boyunca hem sinir olduğum hem de en çok güldüğüm karakteri yani Juan'ı canlandırmış ve yaşına göre oldukça fazla iyi oyunculuk sergilemiş.
Film yorumum bu kadar izlediğinizde zaman kaybetmeyeceğiniz ve size ailenin önemini bir kez daha hatırlatan bir film olacaktır. Sevgilerle..
Konusu çok tanıdık geldi. Bir ara izlemiştim sanırım. :) Konu itibari ile gerçekten çok güzel bir film. Kalemine sağlık.
YanıtlaSilKaleminize sağlık:)
YanıtlaSilİzlemediğim bir film, notumu aldım mutlaka bakacağım :) Pazar günü evde ailecek izleriz olmazsa :)
YanıtlaSilizlicem bunuu. mark whalberg çok severiiim :)
YanıtlaSilHiç denk gelmemişim bu filme ama ilgimi çekti. İzleyeceğim, teşekkürler.
YanıtlaSilİzlicem ne güzel anlatmışsın merak ettim. Kalemine sağlık :)
YanıtlaSilİlginç bir konu, dram yönü ağır bassa da komedi unsuru olması güzel, çok güzel anlatmışsınız, merak ettim bakayım ben de, elinize sağlık:)
YanıtlaSilartık bloguna dönmen lazım, umarım iyisindir:)
YanıtlaSilSelam iyiyim hemde çok! Blog yorumlarına bakarken bana bu yorumla bir işaret gönderdiğin için teşekkür ederim
Sil