Kitap Yorumum : Önce Hayallerim Öldü Sonra Babam

Yepyeni bir kitapla karşınızdayım. Eylül ayının ikinci kitabı olan "Önce Hayallerim Öldü Sonra Babam" benim için çok farklı bir kitaptı. Öncelikle size yazarla tanışmamı anlatayım. Geçen hafta mükemmel ve oldukça popüler olan video sitesinde dolaşırken "22 Nezaket Kuralı" isimli bir video dikkatimi çekti. Ne kadar nezaketli olduğumu düşünsemde bir çok eksiklikler oluyor ister istemez. Başladım videoyu izlemeye izliyorum ama kadına bayıldım konuşma tarzı, diksiyonu, tonlamaları falan harika. Video bitti kanalına girdim izledikçe izleyesim geliyor videolarını. En sonunda Instagram adresine baktım ve ne göreyim o gün kitabı çıkmış ve tanıtımını yapıyor. Ertesi gün kitapçıya gittim hemen kitabını buldum arka sayfasını okudum ve kendimi kasada ödeme yaparken buldum. Yeterince samimi ve içimizden biri olan bu Sivas yöresinde yetişen kız tamda benim dünyamı anlatmış gibi. Hissettiği duyguları okurken kah gülüp kah üzülerek bende hissettim. Size kitap hakkında bir şey anlatamam çünkü bir  olay örgüsü yok. Kitabın arka kapak yazısını bırakıyorum ve Başak ile tanışmanızı çok isterim. Bende umarım aldığım bu kitabı imzalatma fırsatı yakalayabilirim...

  Bu kitabı neden eline aldın, bilmiyorum. Belki beni Youtube’dan tanıyorsun, belki ilk defa karşılaşıyoruz. Sebebi her ne olursa olsun buradasın. İlk cümleyi okudun. Artık bu anın geri dönüşü yok.
  İçeride karşılaşacağın hikâyeler, benim hikâyelerim. Daha önce defalarca yaşanan, eşsiz veya benzersiz olmayan hikâyeler. Anlatmam lazımdı, çünkü anlatmazsam çatlardım. Ben Y kuşağına aitmişim; sen Z, onlar C, öbürleri T… Her neysek, çok yorgun bir geçmişin çocuklarıyız. Bizi kirli geçmişten, kavgalardan, darbelerden korumak için renkli dünyaların içine attılar. Sorumsuzuz, dünya umurumuzda değil diye de bizden nefret ettiler. Ne dünya umurumuzdaydı, ne de biz dünyanın umurundaydık. Mesele artık kendi meselemizdi. Yaşamak için bir yol bulacaksak bunu kendi başımıza yapacaktık. Güven mi? Güven kelimesi çoktan bankalara, sigorta şirketlerine satılmıştı, hem de yok pahasına… İnsana dair birçok kelime çoktan şirketlerin olmuştu. Herkes güvenilmezdi artık, her an sırtımızdan vurulabilirdik. Hem tek başımızayız hem paranoyağız.
 Sana videolarımda hep dedim ki; “kendi cennetini yarat.” Ben o cennete gidene kadar cehennemden geçtim, iyi ki... Sana kendi hikâyemi olduğu gibi, dürüstçe anlattım; sen de anlat, başkasına değilse bile kendine anlat diye… Anlat ki rahatla, anlat ki tanış kendinle.