Misafirimiz Var

  Merhaba Efendim Sevgili güzel dost G.Srı   Misafir Blogger Olmak İster Misiniz?"  Diye güzel bir konuk  misafir alıyor bende katılırım dedim biraz geç oldu öncelikle bunun için kendisinden özür dileyerek  bundan yıl önce  sevgili güzel insan Eski blogger ismi Yolcu Şimdi yeni ve çok güzel bir bloğu var yeni ismiyle Müfred Benim onun  o güzel yazılarına ve resimlerine yazdığım yorumları sağolsun toplamış   Sessiz Yolcu bloğun da toplamıştı ve beni çok mutlu etmişti şimdi o blog kapandı ama güzel anılar kaldı Buradan  tekrar çok teşekkür ediyorum güzel  insana ...Ve bunu yeniden siz dostlarda paylaşmak istedim umarım beğenirsiniz :) Ve  Sevgili G.Srı  misafir olduğum için mutluyum teşekkür ederim canım benim ....

Sultan Ahmed Camii

Ben ki gök kubbeye, semaya açtım ellerimi bin dua değil bir dua diledim bitsin artık bu kifayetini  yitirmiş insanlığa ben ki bir cami avlusunda dilendim bir avuç insanlığı oda çoktan yok olup gitmiş ... sessiz kaldım

Gökkuşağı

Yediveren renklere savurdum çığlıklarımı. Bir minarenin sessizliğinde bıraktım kimsesizliğimi. Yokluğunu varlığınla savurdum, bin bir gök mavisi bulutlara beledim umutlarımı. Bir caminin avlusunda bıraktım sana dair tüm göz yaşlarımı. Olur olmaz zamanlara gizledim tüm eksik kalmış cümlelerimi. *Sessiz kaldım*

Kırmızı

Yakınla uzak arası gibiydi sevmek. Kırmızıyı savurdum tuvallere. Bin bir geceye böldüm hüzünleri. Oysa ben şimdi sadece şükretmeyi öğrendim. Çok şükür. *Sessiz kaldım*

Şehr-i İstanbul

 

Bir kapı arası yalnızlık girdi sessizliğime. Bir çare gizlendi, bir yumruk gibi, bir zulüm sardı benliğimi parçalanmış kimsesizliğimde... Bir öfke girdi yüreğimin tuz bastığım yaralarıma. Dik yokuşlara serdim çığlıklarımı kıyametler yükseliyor yüreğimin uçurumlarından. Yağmurlar çarpıyor göz yaşlarıma, anılar dağlıyor soğuk odalarda. Kelimeler dağlıyor kifayetsiz kalmış cümlelerimde. Anlamakla, anlatmakla geçti bir ömrün suskunluğu. Ayrılıklar umutlara, hüzünler keşkelere karıştı. Bırak gitsin kapı arası yalnızlıkları, bırak bırak ki yerler, gökler, kuşlar, yalnızlıklar karışsın Şehr-i İstanbul'a ...Sessiz  kaldım 

Parmaklıklar

 

Yıkın bu kenti savurun acıları, hüzünleri Demir parmaklıklarda kaldı sevdam, özgürlüğüm Kapatmayın güneşimi, elimde bir tek o kaldı Soluyor tüm yapraklarım, kan damlıyor gözlerimden Viran olmuş kentin sokaklarında asılı kaldı yüreğim Gölgemi arıyorum senin yokluğunda Her damlada adın yazıyor kaldırımlarda Güneş yakıyor bedenimi rüzgar gam vuruyor umutlarıma *sessiz kaldım*

Misafirimiz Sessiz Kaldım'a teşekkürlerimizi sunarız. Misafir blogger olarak başvurular her zaman devam etmekte.  Son olarak kitap çekiliş etkinliğime katılmayı unutmayın :)